Chapter XXVII: Christmas Eve

Chritmas present for loyal readers.

Santa Claus

Nobody

Justin jęknął na samą myśl niekończących się zakupów z brunetką. Znudzony podziwiał jej zgrabne ciało, kiedy wkładała po kolei produkty do koszyka.

- Mamy już połowę. – Mruknęła, studiując kartkę, którą przygotowała im Pattie z produktami potrzebnymi na wigilię.

- Ten koszyk zaraz będzie wypełniony po brzegi. – Mruknął, niezadowolony wizją niesienia aż tylu reklamówek.

- Wiem, a musimy jeszcze pójść po choinkę. – Uśmiechnęła się smutno.

Justin głośno wetchnął, po czym widząc, że brunetka nie dosięga oleju, podszedł do niej i zdjął butelkę z najwyższej półki. Dziewczyna podziękowała mu uśmiechem. Ruszyli dalej wśród alejek w poszukiwaniu kolejnych produktów.

- Przepraszam panią. – Brunetka usłyszała cichutki głos dziewczynki. Spojrzała się w dół, a jej wzrok spotkał małej postury blondynkę, ubraną w niebieską sukienkę. Jej długie włosy były idealnie wyprostowane, spięte z tyłu niebieską kokardką. Twarz zdobił piękny, słodki uśmiech.

- W czym mogę ci pomóc? – Uśmiechnęła się Kate, lekko schylając.

- Mogła by mi pani podać tego batonika. – Dziewczyna dopiero teraz zorientowała się, że przeszli do działu ze słodyczami.

- Oczywiście. – Uśmiechnęła się i podała batonika z za wysokiej, jak dla blondynki, półki.

- Dziękuję. – Blondynka uśmiechnęła się i pobiegła w stronę rodziców.

Kate patrzyła się na nią z lekkim uśmiechem na ustach, lecz w oczach było widać smutek. Coś w środku zabolało ją na myśl, że jeszcze niby tak niedawno nosiła własne dziecko. Jej ręka automatycznie powędrowała na „pusty”, płaski brzuch. Justin przyglądając się, nie był pewny, czy powinien podejść, lecz się przemógł. Owinął ramię wokół tali dziewczyny, obejmując ją od tyłu.

- Dlaczego nie chcesz znów spróbować? – Jego ciepły oddech owiał jej ucho.

- Bo Justin nas związek zawsze zatacza błędny krąg. – Odwróciła w jego stronę głowę. – Najpierw się przyjaźnimy, później chodzimy ze sobą… jest pięknie, a później bum. Jeśli ja nie muszę uciekać, to ktoś nam przeszkadza. I znów jesteśmy przyjaciółmi. – Wzruszyła ramionami. – To nie ma sensu. – Uśmiechnęła się blado i już chciała odejść, lecz Justin jej nie pozwolił.

- Proszę, spróbujmy. – Pocałował ją w policzek. - Wierzę w ciebie. – Dziobnął ją w nos. – Wierzę w nas. – Mruknął, mocno wtulając jej ciało w swoje.

Wciągnął głęboko powietrze, czując zapach mocnych, lekko słodkich perfum. Zdziwił się, ponieważ brunetka od zawsze pachniała mdlącą słodyczą.

- Kate? Zmieniałaś perfumy? – Spytał się po chwili.

         - Nie. – Mruknęła brunetka, odsuwając się od niego. Dobrze wiedziała, że okłamuje go, ponieważ niedawno z blondynką kupiły sobie takie same z powodu ich wspólnego planu. – Coś nie tak?

         - Nie. Myślałem, że kupiłaś nowy zapach.

         - Wydaje ci się. – Mruknęła pod nosem, odsuwając się od niego.

…

         - Nie jesteś uczulona na rybę, co nie Michelle? – Spytała się Pattie, dokładnie obserwując blondynkę.

         - Nie. – Pokręciła głową, na co została zmrożona spojrzeniem ze strony fryzjera. Siedziała razem z matką Justina w wielkim spa, ponieważ, według Kate, powinny zrobić coś dla siebie.

         - To dobrze. – Mruknęła jej w odpowiedzi kobieta, przyglądając się manikiurzystce. – A umiesz gotować?

         - Jak najbardziej. Zawsze pomagałam mamie w różnych przyjęciach lub wystawnych obiadach. – Powiedziała z uśmiechem, na co dostała ciepły uśmiech ze strony brunetki.

         - To dobrze, bo Justin i Kate mają dwie lewe ręce do gotowania. – Westchnęła głośno. – Są jak dwójka dzieci.

         - Dziwne, bo Kate przygotowywała śniadania, jak mieszkaliśmy u Justina.

         - Naprawdę? – Kobieta nie kryła zdziwienia. – Od urodzenia unikała kuchni.

         - Justin pewnie też? – Spytała się z lekką nutą ciekawości w głosie.

         - Tak. – Uśmiechnęła się na wspomnienie swojego syna, jak był młodszy. – Ale raz z Kate chcieli nam zrobić niespodziankę na dzień matki i próbowali upiec ciasto.

         - Nam? – Zbita z tropu brunetka spytała się ze zmarszczonymi brwiami.

         - Tak, mnie i świętej pamięci mamie Kate. – Spuściła smutny wzrok. – Spalili ciasto i piekarnik, ale… i tak było to słodkie z ich strony. – Nikły uśmiech pojawił się na jej twarzy.

         - Jak bardzo była pani związana z mamą Kate?

         - Byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami od dzieciństwa. Zaczęło się wszystko przyjaźnią naszych mam, tak jak u Justina i Kate. – Westchnęła głośno. – Jena była wspaniałą kobietą… o wielkim sercu, tylko zakochała się w nie odpowiednim mężczyźnie, a pomimo to była z nim do końca. Nigdy nie chciała odejść od niego. Nawet o tym nie myślała. Jej miłość względem niego była… niesamowita. Nie możesz sobie wyobrazić, jak bardzo go kochała. Została przy nim, pomimo że skrzywdził ją nie raz. Jakby teraz żyła pilnowałaby, żeby Kate miała z ojcem odpowiednie stosunki, lecz… teraz nie kto ich pilnować. – Błądziła wzrokiem po podłodze.

         - Kim jest ojciec Kate? – Blondynka zaskoczyła tym pytaniem Pattie, która był prawie pewna, że dziewczyna wie wszystko, skoro jest przyjaciółką Kate.

         - Kate ci on nim nic nie mówiła? – Zaskoczona brunetka w odpowiedzi dostała jedynie lekkie wzruszenie ramion od Michelle. – Braxton Jass jest ojcem Kate. Nie wierzę, że nigdy o nim nie słyszałaś.

         Michelle nazwisko Kate było od dawna znajome, nie wiedziała skąd, ale było. Jakby wcześniej gdzieś je słyszała. Zawzięcie przeszukiwała pamięć, starając się przypomnieć skąd je znała. Niestety, na nic.

         - Nie, mam wrażenie, że skądś je znam, ale… - Wzruszyła ramionami.

         - Dlatego jeszcze się przyjaźnisz z Kate. – Kobieta szepnęła jakby do siebie, lecz blondynka i tak to usłyszała. Po chwili postanowiła nie ciągnąć tematu.

…

         Kate oglądała biżuterię u jubilera. Próbowała znaleźć jakiś prezent dla Pattie. Zmarszczyła brwi, usiłując przypomnieć sobie, jaki rozmiar pierścionka nosi kobieta. Po chwili ciężko westchnęła, biorąc do dłoni jeden z droższych i ekskluzywnych pierścieni z wielkim błękitnym kamieniem. Włożyła na serdeczny palec, przyglądając się mu z daleka.

         - Będzie jej pasował do oczu. – Mruknął blondyn, obserwując poczynania brunetki. Jego ręka lekko obejmowała ją w tali, jakby się bał, że zaraz mu ucieknie. Na jego twarzy malował się lekki, trochę głupawy uśmiech, spowodowany zgodą brunetki na jego propozycję.

         - Tak, masz rację. – Mruknęła brunetka. – Będzie idealny.

         Przytaknęła głową, odkładając go granatową, zamszową tackę. Posłała uśmiech ekspedientce, która podziwiała ich swoimi zielonymi oczami.

         - Zapakować? – Spytała się miękkim głosem w stronę pary.

         - Tak, poprosimy do tego jeszcze pasujące kolczyki. – Mruknęła Kate.

         - Długie, czy krótkie? – Odezwała się Amanda, bo tak miała na imię złotowłosa ekspedientka.

         - Długie.- Odpowiedzieli w tym samym czasie, po czym się roześmiali.

         - Zaraz wracam. – Posłała im szczery uśmiech i ruszyła w poszukiwaniu opakowania oraz kolczyków.

         - Trzeba będzie coś kupić Michelle. – Westchnęła, opierając się o szklaną ladę.

         - Coś z biżuterii? – Spytał się Justina.

         - Nie wiem. – Przygryzła wnętrze policzka. – Ja jej kupię telefon, a ty nie wiem… - Wzruszyła ramionami.

         -Ej no, musisz mi pomóc. Jak ja sam sobie poradzę? – Zrobił minę zbitego psiaka. – Proszę, pomóż mi.

         - No niech ci będzie. – Wywróciła oczami. – Kupimy jej coś z biżuterii, komputer i telefon. – Zarządziła. – CO ty byś beze mnie zrobił, Justin?

         - Zginąłbym, kochanie. – Mruknął, całując ją w głowę.

         - Chyba. – Powiedziała, kiedy ekspedientka wróciła do nich.

         - Pasują państwu te? – Spytała się, pokazując długie ozdobne kolczyki.

         - Tak, jak najbardziej. – Mruknęła z uśmiechem. – Co pani by zaproponowała dla osoby w wieku 17 lat?

         - Mamy taki nowy zestaw młodzieżowy. – Zamyśliła się. – Zaraz przyniosę.

         - A ty masz już dla mnie prezent świąteczny, kochanie? – Spytał się z głupim uśmiechem wymalowanym na twarzy, znacząco poruszając brwiami.

         - Tak, bilet na kastracje. – Cmoknęła go w usta i zwróciła się w stronę nachodzącej Amandy.

         - Mamy nową kolekcję bransoletek, wisiorków i kolczyków w ciemnym srebrze i srebrze. – Pokazała katalog.

         Kate studiowała każdą stronę katalogu, czując jak Justin przytula się do niej od tyłu, kładąc swój podbródek na lewym ramieniu. Bransoletki były tak od siebie odmienne, jedne w ozdobnych kamieniach, a inne delikatnie ozdobione. Jednak do siebie najbardziej przekonała ją ciemno srebrna bransoletka z małym serduszkiem, które wypełniał biały diamencik.

         - Ładna jest. – Mruknął blondyn, czując że brunetce też się podoba.

         - Poprosimy tą z naszyjnikiem i kolczykami do kompletu. – Powiedziała blondynka. – Najlepiej w jakimś ładnym pudełeczku, tak samo jak poprzedni zestaw.

         Amanda skinęła głową z lekkim uśmiechem, po czym zostawiła ich znów samych. Blondyn wtulił się w ciało brunetki, która czuła bijące od niego ciepło.

         - Naprawdę, jestem tak zły w łóżku? – Spytał się, nawiązując do jej pomysłu na prezent.

         - Bo zaraz naprawdę ci kupię ten bilet. – Jęknęła.

         - Dobrze, niech ci będzie. Uznam to za odpowiedź twierdzącą. – Zaśmiał się, odsuwając się od niej.

         - Ej, wracaj tam. Było mi tak ciepło. – Kolejny jęk niezadowolenia wydał się z jej ust.

         - Zbliża ci się okres? – Szepnął, wracając na swoje miejsce.

         - Zamknij się. – Warknęła.

         - Czy tak. – Mruknął Justin.   

         - Czy to już wszystko? – Spytała się Amanda.

         - Tak. – Powiedziała brunetka.

         - Nie. – Szybko zaprzeczył blondyn. – Jeszcze pierścionek dla tej pani. – Spojrzał się na zaskoczoną Kate.

         - Zwykły czy zaręczynowy?

         - Zaręczynowy. – Powiedział szybko, nie spuszczając wzroku z coraz bardziej zaskoczonej i zarazem, jakby przerażonej, brunetki.

          - Rozumiem, zaraz wrócę. – Powiedziała szybko Amanda.

         - Zgłupiałeś? – Syknęła, po chwili Kate.

         - Nie, przecież się zgodziłaś ze mną być.

         - Zgodziłam się być dziewczyną Justina Biebera, a nie przyszłą panią Bieber. – Warknęła, ciskając w jego stronę piorunami.

         - Cóż… Za późno, bo ja mam już datę ślubu. – Zachichotał. – Chyba od trzech lat.

         - Głupi jesteś, Bieber. – Schowała twarz w dłonie.

         - A ty jesteś przyszłą panią Bieber. – Wyszczerzył się w szczerym, radosnym uśmiechu.

…

Rozpakowując obszerne zakupy, upewniła się, że prezenty zostały w samochodzie wraz z papierem. Odstawiła na miejsce stertę produktów spożywczych. Zamknęła drzwi srebrnej lodówki, przyglądając się kalendarzowi.

23 grudnia. Dzień, w którym została ponownie narzeczoną Biebera.

Jej wzrok automatycznie powędrował na błyszczący się pierścionek na jej serdecznym palcu. Westchnęła głośno, wracając do dalszego rozstawiania rzeczy po półkach. Wspomnienie zaatakowało ją, jak tona cegieł.

*

Dom państwa Bieberów, Los Angles, California, 21.08.2011

Kate spojrzała się załzawionymi oczami na Justina, który beznamiętnie wpatrywał się w ścianę.

- To nie ma sensu. – Zaszlochała. – Ona odeszła. Nigdy nie będę mogła jej trzymać w ramionach. – Załkała.

         - Ci… - Podszedł do niej, biorąc ją w ramiona. Sam nie płakał, nie mógł. Musiał być dla niej silny. – Będzie dobrze.

         - Nie, Justin, nie będzie dobrze! On znów zepsuł mi życie, rozumiesz? Znów odebrał mi ukochaną osobę! Zostałeś mi tylko ty i Martin. Oprócz was nie mam nikogo. – Zaczęła mu się wyrywać. – Ale ty nawet po niej nie płaczesz, Justin. Przyznaj się, nigdy jej nie chciałeś.

         Ból, smutek i rozpacz przerodziły się w tamtej chwili w złość, która podła na Justina. Próbował jej pomóc. Znosił każdy atak od tygodnia. Był przy niej cały czas, wiedział, że ona go potrzebuje teraz bardziej, niż kiedykolwiek, lecz wtedy przekroczyła granicę.

         - Nie mów tak. – Szepnął.

         - Nie widziałam u ciebie ani jednej łzy, odkąd powiedziałam ci o tym. Zero, nic, jakby cię w ogólnie, nigdy nie obchodziła. – Potrząsnęła głową, nie wierząc, że wypowiedziane przez nią słowa są prawdą.

         - Kurwa. – Warknął. – Kochałem ją. Chciałem jej tak bardzo jak ty, odkąd się dowiedziałem o jej istnieniu. Bałem się na początku, lecz wiedziałem, że razem przejdziemy przez wszystko! – Ruszył w jej stronę. – Była moją córką. Miała być moim największym skarbem, ale odeszła… Ja może nie ryczę jak ty, ale nigdy nie mów, że jej nie chciałem.

         - Wypuść to z siebie. – Mruknęła, widząc łzy, które gromadziły się mu w oczach. Po czym przytuliła go, czując jak dał upust emocją.

*

         W oczach poczuła łzy. Zacisnęła mocno oczy, czując jak jedna, samotna łza zaczęła sunąć po jej policzku. Wtem do kuchni wparowała radosna Pattie, c zmusiło dziewczynę do szybkiego otarcie łezki i wrócenia do poprzedniej czynności.

         - Kochanie, idź odpocznij. Ja rozpakuję resztę. – Powiedziała Pattie, podchodząc do Kate, która tylko skinęła głową, po czym wybiegła z kuchni.

  

…

         - Mogę ci przeszkodzić? – Blondynka usłyszała głos Kate, dobiegający z drugiej strony pokoju.

         - Pewnie, wchodź. – Z uśmiech poklepała miejsce obok siebie na łóżku.

         - Mam dla ciebie prezent dla Justina. – Położyła torbę przy garderobie. – Masz tam wszystko, wraz z papierem. – Westchnęła. – Muszę ci coś powiedzieć.

         Podeszła szybkim krokiem do łóżka, siadając obok blondynki.

         - Jest taka sprawa. – Mruknęła, bawiąc się nowym nabytkiem. – Bo… - Westchnęła, nie wiedząc jak zacząć. – Justin mi się dzisiaj oświadczył. – Rzuciła prosto z mostu. – Zgodziłam się, po prostu on mi truje dupę od twojej randki z Williamem i nie wytrzymałam.. Wiesz…

         - Rozumiem cię! – Przerwała jej blondynka. – Kochasz go, a on ciebie. Nie powiem, że to mnie nie boli… - Wetchnęła. – Ale cieszę się waszym szczęściem. Może nie jest mi dane być z Justin i to po prostu jest chwilowe pożądanie rzeczy, której nie mogę mieć. – Wzruszyła ramionami.

         - Kocham cię. – Posłała jej szczery uśmiech, wiedząc że od pewnego czasu są ze sobą naprawdę blisko. – Jeśli znów mi nie wyjdzie z Justinem, obiecuję ci, że zrobię wszystko, nawet jeśli miałabym się zabić, żebyś była z nim.

         - Trzymam cię za słowo. – Zachichotała.

         - Jutro przyjeżdża mój brat. – Powiedziała z lekką ekscytacją w głosie. – Moim zdaniem, jest bardzo przystojny. Na pewno wpadnie ci w oko. – Puściła oczko w jej stronę.

         - Zobaczymy. – Zaśmiała się blondynka.

…

         Już od rana w domie Bieberów czuć było wypieki przygotowywane przez matkę blondyna, która obudziły Michelle. Dziewczyna leniwie się przeciągnęła, rozprostowując kości. Jej wzrok powędrował w stronę okna, do którego podeszła, przyglądając się pięknemu słońcu, który odbijał się w śniegu. Była nim tak podekscytowana, ponieważ widziała go tylko z trzy razy w życiu. Szybko pościeliła łóżko i powędrowała do garderoby, poszukując wygodnego stroju, ponieważ dobrze wiedziała, że czeka ją kilka godzin pomocy przy przygotowaniach do wigilii. Następnie powędrowała do przestronnej łazienki, żeby wziąć prysznic.

W tym samym czasie blondyn kurczowo trzymał brunetkę w ramionach, czując się szczęśliwy, jak nigdy dotąd. Nie spał już dobre pół ogdziny, przyglądając się jego narzeczonej.

Jak pięknie to brzmiało w jego głowie.

Jego narzeczona.

Przyszła pani Bieber.

Z uśmiechem głaskał jej blady, gładki policzek, dostając w odpowiedzi mruknięcie. Przejechał dłonią po jej plecach, szukając końca przydużej bluzki, żeby dotknąć jej nagiej skóry.

Głaskał jej nagie plecy, czując jak brunetka zaczyna się wiercić.

- Dzień dobry, kochanie. – Mruknął z wyczuwalną chrypką, po czym pociągnął jej ciało jeszcze bliżej i dał jej porannego całusa.

- Wal się. – Mruknęła brunetka. – Ja chcę spać.

Odwróciła się na drugi bok, ignorując obecność Justina, który lekko zachichotał.

- Zaraz się obudzisz, kochanie. – Szepnął do siebie, po czym zaatakował szyję Kate pocałunkami, wsuwając ręce pod bluzkę.

…

         - Ciasto już jest gotowe, ryba też. – Powiedziała Michelle, wykładając cisto z piekarnika.

          - To dobrze. Mam już przygotowane wszystko, tylko trzeba będzie wyłączyć niedługo zupę. Tak w ogóle, to którą mamy godzinę? – Spytała się Pattie.

         - Jest piąta po południu. – Powiedziała blondynka. – Podam z nóg.

         - Ja też. – Przytaknęła jej kobieta. – Chodźmy sprawdzić, jak dzieciakom idzie ubieranie choinki. – Mruknęła, zdejmując fartuch.

         Razem ruszyły do salony, gdzie Kate siedząc na branie Justinowi, ubierała górną część choinki. Lekki uśmiech pojawił się na ustach Pattie. Było tak, jak kiedyś. Usiadła wygodnie na kanapie, przyglądając się młodym.

         - O… Michelle. Jak dobrze, że jesteś!- Uśmiechnęła się Kate. – Podasz mi tamte ozdoby, bo Justin się wyrąbie ze mną, znając życie. – Poczochrała jego fryzurę dla żartu.

         - Jakbyś nie była tak ciężka, to by to nie było możliwe. – Zripostował jej Justin.

         - Zero seksu. – Mruknęła obrażona. – Przez tydzień.

         - Ale kochanie... – Zaczął.

         - Miesiąc. -  Blondyn chciał coś powiedzieć, lecz go wyprzedziła. – Jeszcze jedno słowo, a dojdziemy do wieczności lub kastracji.

         Blondynka przysłuchując się im, podała Kate potrzebne jej ozdoby i spojrzała się na wielkie, wystrojone na czerwono drzewko. Wiedziała, że te święta będą inne niż wszystkie.

…

         Michelle zeszła wraz z Kate, ubraną w czarną sukienkę na dół. Sama na sobie miała przylegającą do ciała czerwoną sukienkę. Spojrzała się na brunetkę, która wyczekiwała swojego brata.

      Nagle drzwi wejściowe otworzyły się, ukazując wysokiego, dobrze zbudowanego bruneta. Ubrany był w czarną zimową kurtkę z spodniami tego samego koloru. Przez ramię miał przewieszoną wielką torbę.

         - Martin! – Krzyknęła Kate, po czym pobiegła w stronę wystawionych ramion brata. Wtuliła się w niego, niczym mała dziewczynka w tatusia.

         - Cześć, siostrzyczko. – Zachichotał.

         Michelle czuła się, jakby zakochała się po raz drugi w tym roku.

         A niech cię babo szlak!

         Przeklęła na samą siebie. Martin wpadł jej w oko, czego nie mogła zaprzeczyć. Czyżby nagle wyleczyła się z Justina?

         - Kim jest ta piękność? – Odezwał się Martin, świdrując Michelle swoimi szarymi oczami, przez co blondynka się zarumieniła. Brunetka odsuwając się od brata, zachichotała.

         - To jest Michelle. – Pociągnęła go w jej stronę. – Zresztą, opowiadałam ci o niej. Poznajcie się lepiej.

…

♫

         Było już dawno po wieczerzy, a każdy tak jakby zajął się sobą. Justin usiadł z Kate, podziwiając jej piękno, przy płomieniach kominka, natomiast jego matka przyglądała im się z lekkim uśmiechem. Michelle zajęta rozmową z Martinem, który opowiadał jej swoje przygody, które przytrafiły mu się w ciągu tego roku.

         - Ja mu zaprzeczam głową, a on pakuje mi do worka te ziemniaki, których nie chcę. Pokazuję mu ponownie, że nie. Nie chcę tych cholernych ziemniaków, a on się pyta, wtedy jeszcze nie wiedziałem co, ale teraz wiem, że pytał się czy ma włożyć więcej. Nie wiedząc, zaprzeczyłem głową, a ten zaczął kłaść więcej tych ziemniaków. Skończyło się na tym, że zostałem z dwoma kilogramami ziemniaków, niecałą stówą euro, nie znając języka. - Blondynka po raz kolejny wybuchła śmiechem.

         - Chciałabym kiedyś przeżyć takie przygody. – Mruknęła, upijając wino z kieliszka.

         - Jak chcesz możesz się zabrać ze mną. Po nowym roku jadę do Afryki.

         - Niestety, muszę zostać i załatwić jedną sprawę.

         - Oh! Zapomniałem. – Mruknął. – Przykro mi.

         - Nie przejmuj się tym. – Machnęła ręką. - Kiedy indziej. 

         - Pośpiewajmy! – Krzyknęła Kate, podchodząc w stronę fortepianu.

         Zaczęła od swojej ulubionej piosenki tej zimy. Justin zaczął tańczyć ze swoją mamą, a Michelle została poproszona przez Martina.

         Jej ciało było blisko jego, kiedy Kate dawała pokaz swoich zdolności. Martin, nie umiejąc patrzeć na powagę blondynki, zaczął ją rozśmieszać głupimi minami. Obrócił blondynkę, na co zaskoczona pisnęła, a on zachichotał. Po czym wróciła na swoje miejsce z wielkim uśmiechem. Nagle zaczęli się ku sobie pochylać, powoli ich twarze były coraz bliżej. Kiedy ich usta połączyły się w jedność, fala motyli obudziła się jej podbrzuszu. Pocałunek był ciepły, delikatny i czuły, jak dwójki kochanków, którzy próbowali przekazać sobie swojego uczucia.

          Po chwili odsunęli się od siebie, podziwiając swoje oczy. Nagle coś spadło w drugiej części pokoju. Ich wzrok powędrował w tamtą stronę.

         Justin stał obok rozbitego kieliszka, który zrzucił na widok całującej się pary, jakby pod wpływem impulsu. Kiedy tylko jego wzrok spotkał się z Michelle, zobaczyła w jego oczach ból. Wielki ból.

         Spuściła wzrok, po czym przeniosła go na Martina, słysząc czyjeś ciężkie kroki. Wyswobodziła się z uścisku chłopaka, dopiero teraz uświadamiać sobie, że on ją obejmował. Odchrząknęła cicho, po czym wyszła z pokoju, zostawiając wszystkich, tak jak Justin, w wielkim szoku.

         Weszła na sam szczyt schodów, czując się dziwnie z faktem, iż zraniła Justina. Nie wiedziała w tamtej chwili nic. Wszystko było jedną wielką niewiadomą. 

         W korytarzu było ciemno, przez co ledwo mogła dostrzec drogę do swojego pokoju. Nagle coś przygwoździło ją całym ciężarem do ściany. A raczej ktoś, kogo ciepły oddech owiewał jej usta. Nim się zorientowała trwała w wygłodniałym, tęsknym, żarliwym, ale też wypełnionym miłością pocałunku. Do jej nozdrzy dotarł zapach drogich perfum Justina. Od razu oddała pocałunek, a kiedy poczuła jego język na swojej dolnej wardze, dała mu upragniony dostęp, żeby ich języki mogły się spotkać w zmysłowy pocałunek. Duże dłonie Justina zjechały na jej tyłek. Michelle natomiast wplątała palce w jego włosy, ciągnąc na ich końcówki, co spowodowało lekkie jękniecie blondyna.

         Odsunęli się łapiąc oddech. Ich przyciśnięte do siebie klatki piersiowe, poruszały się niespokojnie. Podziwiali swoje twarze w ciemności, do której blondynka zdążyła się przyzwyczaić. Nie chciała psuć tej chwili, lecz musiała coś zrobić.

         - Justin… Co to miało być? – Oblizał usta, zdenerwowany.

         - Kocham cię. – Wypalił wreszcie.

Don't Wake me up

If this is love

Please let me be

Swept completely off my feet

This snow globe scene is turning me

This Christmas Eve

"I" became "we"

Don't wake me please

From this winter dream

Winter dream

Winter dream

Build a fire to escape the cold

Bing Crosby on the stereo

Tracing letters on my skin

Slowly starts sinkin' in...

You love me

______________________________________________

Kochani! 

Świąteczny prezent, według tradycji w Stanach, daję wam go w pierwszy dzień świąt. Tak, był u mnie Święty Mikołaj i zostawił mi na pendrive ten rozdział pod choinką. Chyba pisaliście do niego z prośbą, żeby Justin powiedział, co czuje Michelle, bo  wasze upragnione marzenie się spełniło.
Życzę wam Wesołych Świąt, spóźnione wiem, ale jest. 

Świąteczny rozdział, heh, nigdy takiego nie pisałam.

W następnym dowiecie się bardzo ciekawej rzeczy. 

A jak na razie idę spać. 

Kocham was. xoxo

Martin Jass

Ps: Dla mnie idealnym prezentem będzie mnóstwo komentarzy. :)